Tag archieven: Trump

Brief aan Jeroen Pauw: over de kernramp in Fukushima

Beste Jeroen,

Regelmatig kijk ik naar je programma “Pauw”.  Zo ook vorige week naar de uitzending met daarin als gast o.a. Sharon Dijksma en Maarten van Rossem. Sharon vertelde over de door haar georganiseerde klimaatconferentie in Californië, kort voordat Trump besloot uit het klimaatakkoord te stappen.
Ze zei dat “De trein niet meer te stoppen was”, of Trump nu mee bleef doen of niet. Sharon’s verhaal gaf mij hoop. Ze oogt vastberaden in haar zoektocht naar oplossingen om o.a. de uitstoot van schadelijke stoffen te verminderen. Ik zag een politica die al jaren meedoet, daardoor is gegroeid en veel parate kennis heeft.
Maar voordat ik er erg in had, gaf jij het gesprek een wending waar ik echt boos om werd. Natuurlijk, jij kan ook niet alles weten. Maar juist omdat jij veel zendtijd hebt, dus invloed, en zoiets, in mijn ogen, onwetends zei, maakte je hiermee iets in mij los dat uiteindelijk in deze “blogbrief” resulteerde.
Je verbaasde je erover dat “kernenergie niet wordt meegenomen als serieuze optie om de uitstoot van CO2 tegen te gaan”. Hardop vroeg je je af of “mensen soms niet te vroeg al een standpunt hebben ingenomen en daar vervolgens niet meer van af te halen zijn. Want, zo zei je “Ook in kernenergie zit nl. ontwikkeling “.
Sharon beaamde dat, maar wees je (gelukkig) ook op dat onopgeloste grote probleem van kernenergie en wel: het afval! Jou reactie: “ja, ja, ja, maar daar zijn al fusie ideeën over zodat je minder afval krijgt”.
Op dat moment bemoeide Maarten van Rossem zich ermee. Hij herinnerde je aan de ongelukken die in het verleden plaats hadden gevonden met kernenergie. En…. hij noemde Fukushima. Toevallig had ik daar onlangs nog een blog over geschreven, dus mijn aandacht had hij.
En toen gebeurde het, je zei:” Ja, maar er is overigens niemand bij dood gegaan”. Maarten op zijn beurt, betwijfelde dat, waarop jij reageerde met: “Tenzij de Japanners dat stil houden, ha, ha”, ja, je zag er blijkbaar de humor nog wel van in. Ik werd alleen maar bozer.
Sharon was duidelijk op de hoogte, ze wees je op de grote gevolgen van die ramp. En toen, toen greep je redactie in. Je kreeg “hou op”, “schei uit” te horen via je oortje. Ik zou ze er dankbaar voor zijn, want Sharon had waarschijnlijk één blik met ellendige voorbeelden opengetrokken ,waardoor er geen tijd meer zou zijn geweest voor de andere gasten aan tafel, stel je voor….Maar eigenlijk was ik wel heel benieuwd hoe het gesprek dan verder was verlopen. Hoeveel ogen zouden er zijn geopend in Nederland?
Ik verbaas mij er echt over dat we er zo weinig over horen in de (Nederlandse) media. En ja, misschien houden de Japanners het wel stil. Als ik Booking.com mag geloven, worden de hotelkamers in Fukushima nog steeds grif geboekt. In 2013 werd bekend gemaakt dat de OS in 2020 in Japan zullen plaatsvinden, blijkbaar was het IOC er van overtuigd dat Japan de situatie onder controle had en dat het, zeker tegen die tijd wel veilig zou zijn.
Maar als je er even voor gaat zitten, zal je zien dat je een avondvullend programma maakt met wat er wél te vinden is, over de gevolgen van de kernramp in Fukushima. Ik voeg deze link toe naar één van de (weinige) Nederlandstalige artikelen, waarvan ik zo hoop dat er helemaal niets van waar is… Maar, als er ook maar een heel klein deel van waar is, is dat toch al een hele goede reden om je er als programma maker verder in te verdiepen?

Met vriendelijke groet,
Jolanda

What the F#kushima?

In de verkiezingstijd, trok een post op FB over de gevolgen van de ramp met de kernreactor bij Fukushima, mijn aandacht. Er werd niet of nauwelijks op gereageerd, blijkbaar hadden we in ons eigen kleine landje al genoeg om ons druk over te maken. En dan is Japan al snel een ver van mijn bed show.  Of toch niet?
Ik werd nieuwsgierig, hoe zat het ook al weer en hoe is het daar nu eigenlijk, zes! jaar na dato? Ik mocht tenslotte die week mijn stem weer uitbrengen en één van de punten op de verkiezingsagenda was kernenergie. Goed excuus om te gaan surfen op het net. Google bleek hiervoor weer een dankbaar instrument. Ook al is een groot deel van de info, technisch, in het Engels, soms tegenstrijdig, of voor je gevoel niet compleet. In een tijd waar steeds meer “mollen” opduiken en “fake” nieuws wordt gedeeld, ben ik mij ervan bewust dat je niet zo maar alles voor zoete koek moet slikken, maar toch, een (groot) deel van de berichten/beelden stelden mij helaas niet gerust.
Zo is te lezen dat veel wetenschappers geloven dat dit de ergste milieuramp is in de menselijke geschiedenis, waarvan we de gevolgen nog lang zullen ondervinden. Niet in de laatste plaats omdat het nucleaire materiaal in de voedselketen komt, waarin de mens nou eenmaal centraal staat.
Dit weekend werd in 600 steden over de hele wereld de March for Science gehouden om het belang van de wetenschap te benadrukken. Geen overbodige actie zolang er (politieke) partijen zijn die met een schijnbaar groot gemak, wetenschappelijk bewezen zaken ontkennen.
Zo is daar Trump, die zodra hij president werd, alle verwijzingen naar de klimaatverandering op federale overheidssite’s liet verwijderen, want, het zou enkel onzin zijn. Ik ben benieuwd hoe hij over de ramp bij Fukushima denkt. Over de gevolgen, en, niet minder belangrijk, de oplossing ervan. Waarschijnlijk vindt hij dat het een probleem van Japan is en dat het allemaal wel meevalt. Misschien heeft hij ze al getipt om er een muur omheen te bouwen.
De hedendaagse (wereld) politiek en het media circus eromheen, gaat steeds meer op een moderne versie van De Fabeltjeskrant lijken. Het wachten is alleen nog op Trump die ons vanaf de televisie toespreekt en eindigt met: ” En nu maar knus naar jullie warme nestjes, en … denk erom: oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!”

 

 

 

 

Dansen op de vulkaan

Aan de vooravond van de presidentsverkiezingen ben ik klaar met de voorspellingen, peilingen en het moddergooien. Wat de uitslag ook zal zijn, morgen staat de wereld ongetwijfeld (nog meer) op zijn kop.
Was het niet beter geweest als men in Amerika de keuze zou hebben uit: “Hillary”, “Trump” of “Geen van beide, want ik acht beide niet geschikt”. Dát zou wellicht pas een goed beeld geven van de wensen van het Amerikaanse volk, dat volgens de peilingen nu op de één gaat stemmen omdat ze de ander nog méér haat…..
Het gevoel dat ik bij deze verkiezingen heb wordt goed weergegeven door het nr. “Heel andere wereld” van De Dijk. Sinds 2009 kan ik hier niet meer naar luisteren zonder het te koppelen aan de aanslag op Koninginnedag.
Een week na de aanslag zouden ze optreden in De Gigant. Kaarten hiervoor hadden we al maanden in huis. Eerste gevoel wat bij ons opkwam was om niet te gaan, maar we gingen toch. In Orpheus werd die avond een herdenkingsdienst gehouden. Om de roadblocks heen fietsend, maakten wij ons op voor een, wat later bleek, bijzonder en gedenkwaardig concert.
Met een duidelijk op de situatie aangepaste playlist en een zichtbaar aangeslagen Huub, werd de eerste noot ingezet. “Heel andere wereld” vatte de waanzin van de gebeurtenissen de week ervoor goed samen en kwam bij alle aanwezigen binnen.
Die avond stonden we stil bij die vreselijke dag, we deelden dezelfde angsten, voelden de onmacht en het verdriet, maar besloten ook met zijn allen te blijven geloven in een betere wereld. En de muziek hielp daarbij.
Morgen, na de bekendmaking van de uitslag, ga ik denk ik maar even “Dansen op de vulkaan”.  Gelukkig hebben we de muziek nog.