Volkswagen, wie anders? Bestaat er een bekendere, betere slogan van een autofabrikant? Ik heb eigenlijk nooit echt veel gegeven om auto’s, maar dat is in de loop van de jaren toch wel wat veranderd na de aankoop van een VW Westfalia . Als puber vond ik de oranje Kever van mijn zwager helemaal geweldig, ondanks de herrie die hij maakte als je er in reed. Misschien is er destijds toch een voorliefde voor het merk VW ontstaan.
Een auto moet mij vooral probleemloos en zo goedkoop mogelijk vervoeren van A naar B. Ik geef mijn geld liever aan andere dingen uit. Ooit een collega gehad die ieder weekend zijn BMW door de wasstraat reed, ik snapte er niets van. Een noodzakelijk “kwaad” vond ik het, waarvan reparaties vaak een aanval waren op je spaarrekening.
Tot we besloten om onze personenauto om te ruilen voor een camperbus. Geïmporteerd uit Duitsland met een slordige 225.000 km op de teller. De verkoper zag er potentie in, mijn zwager met verstand van autotechniek ook, en we besloten de gok te wagen. Kinderen vonden hem lelijk, maar a la. Toen bleek dat er met een examengala maar liefst 12 man in kon, werd hij al ietsjes leuker. En tijdens verhuizingen stond ie ook zijn mannetje. Kuren heeft hij wel gehad, maar alles was op te lossen. En inmiddels rijdt hij als nooit tevoren. Volkswagen, wie anders. Goeie slogan wel.
En nu, vele jaren later, ben ik onverminderd gek met mijn bus. Met inmiddels 525.000 op de teller, zegt men dat ik hem nog steeds aan het ” inrijden ” ben, lees ik met interesse de berichten van andere T4 “gekkies” in een besloten FB groep en heb ik besloten hem nog maar even te houden. Milieu zuinig, nee dat zal hij helaas niet worden, maar als ik hem inruil voor een ander model, rijdt iemand anders er mee door, dus tja.
Binnenkort krijgt hij een “facelift” waarna hij hopelijk weer een tijd bestand is tegen de elementen en er weer uitziet als nieuw. Gewoon, omdat ik er nog geen afstand van kan en wil doen. Niet alleen van de bus an sich, maar meer van het gevoel dat ik ervaar zodra ik instap.
Wat dat voor gevoel is? Je hebt het of je hebt het niet. Ooit liet iemand mij anoniem weten dat zij dat gevoel absoluut niet had. Op mijn destijds tijdelijke woonadres, parkeerde ik de bus af en toe aan de straat. Net als alle andere bewoners. Op een dag vond ik een volgeschreven A4 onder de ruitenwisser. Korte samenvatting: “Of ik mijn schroothoop ergens anders wilde parkeren, ze waren het zat om er tegenaan te kijken”. Ik vond het vooral jammer dat het briefje anoniem was.
In 2023 leerde ik de muziek van MEAU waarderen, muziek die wat mij betreft prima bij het plan-plan rijgedrag van deze bus past. Het nummer “Blijven rijden“ geeft misschien wel precies mijn gevoel aan.
Zodra ik instap, bepaalt de bus mijn snelheid, harder dan 115 is niet aan te raden. En, druk op de weg of niet, ik geniet van de rit. Muziek aan, en ik ervaar een gevoel van vrijheid. Tijd om te ontspannen. Met of zonder een complete kampeeruitrusting. Volkswagen, wie anders?
M’n raam open, m’n voet op het pedaal en ik ga
Ik blijf rijden, alleen naar voren kijken
Ik wil hopen dat ik een beetje leer hoe het staat
Het zijn feiten, minder vergelijkenHet mooie gaat van start en het lege lijkt nu leger
Voel het alsmaar harder, probeer het te vergeten
Omgeving staart me aan en geeft me lucht
De straten lijken donker, toch brandt er zoveel licht
En ik luister naar mezelf, maak me los van het gewicht en
Verstand op nul, zo wil ik blijven gaanIk voel me steeds vrijer
Worden steeds wijzer
Langzaam met de dagen, op z’n tijd
Ik voel me steeds vrijer
Alles wordt kleiner
Zorgen raak ik steeds wat beter kwijtM’n raam open, m’n voet op het pedaal en ik ga
Ik blijf rijden, alleen naar voren kijken
Ik wil hopen dat ik een beetje leer hoe het staat
Het zijn feiten, minder vergelijken
In mezelf, muziek op honderdtien en
Ik hoor maar de helft van een melodie
M’n raam open, m’n voet op het pedaal en ik ga
Ik blijf rijden, alleen naar voren kijkenWritten By