Binnen zijn de muren van de strandtent blauw. Niet  “Grieks blauw ” maar meer petrol. Rest van het  interieur oogt fris en is er met aandacht bij gezocht.

Voor het gebouw loopt een rustige weg, daarna volgt een strook overdekt terras, en daaraan grenzend een smal strookje kiezelstrand, met daarna,  uiteraard, de zee….zo blauw, zo blauw. Locatie: ” Blue Blue” te Kryoneri aan de golf van Patras.

Een klein plaatsje waar vroeger de trein tot aan de pier reed met treinwagons vol zeezout, gewonnen uit de lagune van Messalonghi om  vervolgens per boot verder naar Patras te worden vervoerd want de brug om de zee te overbruggen was er nog niet. Van deze activiteiten getuigd nu alleen nog een roestig, overwoekerd stuk  spoorlijn. Het verweerde kleedhokje en de stoel van de badmeester lijken eveneens  in de jaren 70 voor het laast te zijn  gebruikt.

Buiten staan witte houten regisseur stoelen met roze kussens, verderop staan wat ligbedden en  parasols. Op het eerste gezicht is dit gewoon 1 van de 5 strandtenten die er in dit kleine (bad)plaatsje zijn. De enige die in April al open is  en er duidelijk zin in heeft.  Het restaurant om de hoek, niet grenzend  aan het strand, was alleen dit weekend open en zat vol met local’s. De  rest van de week zie je er nog weinig beweging.

Het deert ons niet. We weten, we zitten vroeg in het seizoen, dat eigenlijk nog niet echt begonnen is. Het is dan ook een fijn punt om na een dagje toeren je dag te eindigen. We horen inmiddels tot de vaste gasten en worden iedere keer warm onthaald. So far so good.

Eergisteren was er ineens een ommekeer. Op de schommelbank plaatsgenomen, verscheen de  eigenaresse . Ze riep de hulp in van een local die op een zelf meegebrachte lage campingstoel met zijn laptop op een leeg kratje, op het terras zat. Ze wilde wat vertellen,  maar haar Engels was hier niet  toereikend voor.

De man vertaalde dat we vanaf nu alleen nog maar binnen konden bestellen. We mochten het dan wel mee naar buiten nemen en het daar opdrinken. Eten moest je binnen bestellen en daar ook op eten. De rest van de stoelen en ligbedden zouden die dag ook elders worden opgeslagen.

Het bleek dat ze in een enorme spagaat zaten. Het pand was van hun zelf. De tegelvloer van het terras was ooit door de overheid aangelegd. De eigenaar huurt sinds een paar jaar een stuk terras en heeft er zelf een mooie overkapping op gezet.  Prima toch zou je denken. Het doet ons aan niets denken aan de overvolle toeristenstranden op de eilanden, heerlijk!

Echter, juist de toestanden op de toeristenstranden  zorgden ervoor dat de Griekse overheid met ingang van April dit jaar, een nieuwe wet heeft laten ingaan. Dit om de massale illegale verhuur van strandstoelen, vaak ook nog eens tegen belachelijke prijzen een halt toe te roepen. Prima initiatief lijkt mij dat. Ik snap dat de Grieken zelf ook graag gebruik willen maken van ” hun” strand. De verhoudingen mens en natuur zijn nu vaak behoorlijk scheef.

Echter, voor de eigenaar van “Blue Blue” pakt deze wet ineens wel heel beroerd uit. Als kleine speler moest hij begin vorig jaar eerst inschrijven op het stuk terras dat hij ( opnieuw) wil gaan huren van de overheid.  Hij moet opgeven om hoeveel  vierkante meter het gaat en  hoeveel stoelen en tafels hij daar kwijt wil. Is dat rond, dan zal de overkapping die hij met hard werken zelf heeft betaald en neergezet, moeten worden verwijderd. Tevens zal hij voor de nieuw neer te zetten overkapping eerst opnieuw een vergunning moeten vragen met een ontwerp dat de overheid moet goedkeuren. Pas als dat allemaal rond is, mag hij zijn gasten op het terras bedienen en evt. een kussen op stoel of ligbed mogen neerleggen. Doet hij dat eerder, en wordt hij hierop ” betrapt” ( door de lokale makelaar die hiervoor is aangewezen)  dan wordt zijn zaak voor 10 dagen verzegeld en riskeert hij een enorme geldboete, waardoor hij waarschijnlijk in 1 klap failliet zal zijn.

Rare tijden in een mooi land vol contrasten. Hier kan je nog kiezen tussen een strand vol toeristen, of een strand waar de koeien op een zonnige dag de enige badgasten zijn.
Ik weet wel waar ik voor kies.