Desiree, zelf al jaren mantelzorger, sprak met een andere mantelzorger en vertaalde dit gesprek in het volgende gedicht:
hoeveel kopjes koffie
eerst nog met cake
later met een koekje
kun je drinken met bekenden
die jou komen steunen
jullie leven op zijn kop
je lief kreeg iets
wat onomkeerbaar is
hoeveel kopjes koffie
al lang niet meer met cake
ook niet met koekjes
kun je zetten voor onbekenden
die jou komen helpen
jouw leven op zijn kop
je lief is er zeker nog
maar soms ben je hem kwijt
in diepste wezen onveranderd
liefde is er heel veel liefde
zorgen zijn er veel zorgen
je regelt al die zaken
natuurlijk doe je dat voor je lief
maar één ding doe je niet meer
je zet geen kopjes koffie
voor al die vreemden
nee je bent niet boos echt niet
ach soms schreeuw je een keer
omdat je zo moe bent van denken
nu altijd voor twee
graag drink je koffie
met een lekkere plak cake
om dit ongrijpbare te delen
met een vreemde die (h)erkent
Benieuwd naar meer gedichten van Desiree? Klik hier!
Aanleiding voor dit bericht is een toevallige ontmoeting met een oude bekende bij de ingang van de CODA. Desiree ken ik eigenlijk al heel lang, we verloren elkaar jaren geleden uit het oog, maar af en toe kwamen wij elkaar tegen, kletsten even bij en gingen weer verder met ons leven. Zo gaat dat. Deze keer ging het echter anders: we bleken een gezamenlijke passie te hebben: zij schrijft al jaren gedichten en ik blog.