Categorie archieven: Diversen

Ideeënsafari deel 1 / De Optimisten

In mijn laatste blog “Inspiratiebronnen”, schreef ik over de lijst met 100 inspiratiebronnen van Sigrid van Iersel. Deze lijst smaakte naar meer en ik besloot mij op te geven voor haar “Ideeënsafari”.
Hoe dit werkt? Je krijgt 5 x een mail, met daarin een “creatieve observatie opdracht” en tips hoe je deze kan uit voeren. Vervolgens belooft ze je “flow, inspiratie en verwondering”. Oké, mijn aandacht heeft ze, aan de slag!
Op de eerste dag van de “Ideeënsafari” fietste ik, zoals op zo vele andere dagen, langs schouwburg Orpheus. De schemer viel al in en de lucht kleurde oranje. Met in mijn achterhoofd enkele tips van Sigrid, om “gewoon eens omhoog te kijken” of “te letten op spiegelingen in het water”, besloot ik mijn fotocamera op te halen en terug te lopen om een paar beelden te vangen en vast te leggen voor mijn eerste “opdracht”.
Op enkele meters afstand van ons huis, maakte ik bovenstaande foto van “De Optimisten” van Hanspeter Nagtegaal in de vijver bij schouwburg Orpheus, waarvan mij de spiegeling in het water nu “ineens” wèl opviel. Aan de overkant van de straat keek ik omhoog en zag het beeld van een roze fiets hoog opgehangen aan een lantaarnpaal. Inmiddels voor velen in Apeldoorn al een gewoon straatbeeld, maar eigenlijk toch ook wel weer bijzonder.
En terwijl ik dit blog aan het typen ben, maak ik gebruik van de volgende tip van Sigrid: “pas je ideeënvondsten toe, gebruik ze als inspiratiebron voor een blog”. Wonderlijk hoe dit werkt, mijn fantasie gaat met mij aan de loop, ineens zie ik een verband tussen de twee foto’s en ik vraag mij af:  zouden de mannetjes door de spiegeling in het water nu misschien zelf ook zien dat ze een tikje aan de dikke kant zijn, en denken ze er misschien aan om daar wat aan te gaan doen of vinden ze het wel prima zo?
Misschien zijn ze wel zo dik geworden omdat ze niet meer bij hun fiets konden komen, omdat iemand het nodig vond hun fiets in een lantaarnpaal te hangen, enkel en alleen omdat Apeldoorn in de ban is van de Giro d’Italia?
Een andere benadering van "Fiets 'm erin"In het verleden kregen ze te maken met vandalisme, zie dit berichtje uit de Stentor  waarin ook te lezen valt dat ze symbool staan voor vaderlandse trots, openheid, balans, optimisme, samenwerking en harmonie. Toch iets om eens een keer bij stil te staan, de volgende keer als je ze zo maar voorbij fietst, ze staan daar dus niet voor niets. Ik kom er nu achter, dat ik eigenlijk zonder dat ik het door had, een fan ben van deze Optimisten, met hun geinige, positieve uitstraling, de wereld heeft meer van deze beelden nodig.
Ik vraag mij af of ze binnenkort ook in één of ander roze tenue te bewonderen zullen zijn, of zal men ze ontzien in de aanloop naar de Giro? Ik hoop het laatste, ze hebben het al zwaar genoeg nu, zo zonder fiets!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Werk aan de winkel

Mijn eerste voorleesseizoen bij de Voorleesexpress zit er op. Toen ik hoorde dat men een “Coördinator voorlezers” zocht, besloot ik mij hiervoor aan te melden en niet aan een 2e seizoen als voorlezer te beginnen, ook al heb ik dit met veel plezier gedaan. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, na afloop zie ik dan wel welke jas mij beter past, die van voorlezer of die van coördinator.
Met 4 enthousiaste voorlezers onder mijn hoede, is het nieuwe seizoen als coördinator voor mij begonnen. Gezinnen werden gekoppeld aan een voorlezer, gegevens onderling uitgewisseld en de eerste kennismakingsgesprekken gepland. Vorige week ben ik met de voorlezers bij hun gezin op bezoek geweest en hebben we nader kennis gemaakt. De wensen van de ouders besproken en uiteraard werd er gestart met voorlezen.
Vier verschillende voorlezers, met ieder hun eigen inbreng en ervaring. Maar ook 4 verschillende gezinnen, met verschillende achtergronden en gezinssamenstellingen. De ene ouder geboren in Nederland, de ander geboren in Afghanistan, Turkije of Syrië. De één zijn leven lang al in Nederland, de ander sinds één jaar. Getrouwd of gescheiden. Kinderen variërend in de leeftijd van 2,5 tot 8 jaar oud, die thuis niet of nauwelijks in het Nederlands worden voorgelezen, omdat de ouders de taal (nog) niet goed beheersen. Dit alles maakt dat ieder gezin zijn eigen aanpak nodig zal hebben.
Bewondering heb ik voor de Syrische vrouw die pas een jaar in Nederland is en zich toch al zo verstaanbaar kan maken in onze taal. In dit gezin worden de ouders door hun kinderen van 8 en 11 jaar in het Nederlands voorgelezen i.p.v. andersom. Waarna de jongens vervolgens weer door hun ouders in het Arabisch worden voorgelezen. Doordat de ouders zich voor dit project hebben aangemeld worden de jongens nu dus 20 weken lang voorgelezen in het Nederlands en wel op hun eigen niveau, dat uiteraard nog niet op het niveau van hun leeftijdsgenoten ligt, er zal dus ook hard gewerkt moeten gaan worden aan het vergroten van hun woordenschat.
En de voorlezers? Die gingen voortvarend van start, net als de kinderen. Ik betrapte mij er op dat ik het eigenlijk wel jammer vond dat ik niet met één van deze gezinnen aan de slag kon gaan als voorlezer. Het is gewoon verslavend.
Deze week is er een training “interactief voorlezen” gegeven aan alle voorlezers door een medewerkster van CODA. Mocht je als voorlezer nog niet enthousiast zijn, dan werd je het hier wel van. Wat zijn er toch een hoop manieren om met taal bezig te zijn!
Conclusie aan het eind van deze avond was dat er nog flink wat werk aan de winkel is, maar met de door CODA en de Voorleesexpress aangeboden handvatten gaat dat vast en zeker lukken. Ik ben nu al heel benieuwd hoe deze gezinnen dit traject over 20 weken gaan afsluiten, maar ik zal nog even geduld moeten hebben, weer een gevalletje van “pelan pelan”!