Perfect day

Luik. Onderweg naar Pals, besloten we deze stad te doorkruizen in plaats van via de rondweg er om heen te rijden. Luik, een naam die je nooit hoort als het gaat over leuke tips voor een stedentrip.
De snellere weg gunt je een blik op oude fabrieksgebouwen en op elkaar gepakte huizen met door uitlaatgassen verkleurde gevels. Huizen waar men schijnbaar geen onderhoud meer aan pleegt. Vooralsnog trekt deze stad mij ook niet voor een stedentrip. Dit deel doet in ieder geval niet vermoeden dat het er verderop beter uitziet. Dus gaan we doooor, we hebben tenslotte nog wat kilometers voor de boeg.
Deze oude weg dwars door de stad is naar het schijnt, een half uur  sneller dan de “nieuwe” rondweg, maar eenmaal de stad gepasseerd,  hoop je van harte dat alle schroeven van je bus nog goed vast zaten bij vertrek.
Weer op de snelweg merken we dat onze VW bus er door een kleine klim, even wat moeite mee heeft. Met 90 km/u kunnen we even niet harder, maar, we hebben vakantie, de kip zit in de koelkast , wat kan ons gebeuren.
En zo toeven we door en is het inmiddels al weer 17.00 uur als ik dit typ. Vreemd hoe een dag autorijden toch weer bijna als vanzelf voorbij gaat. Je hebt geen keuze en schikt je gezamenlijk in hetzelfde lot, dat van twee dagen in een te warme bus kilometers maken. Per tourbeurt rijden, bijslapen in de bijrijdersstoel, of achterin zitten waar je in ieder geval je benen kan strekken. Zwetend op je badlaken besluit je je koptelefoon op te zetten en dan gaat het los. Daar waar je voorin door het geronk van de motor en het open raam de muziek niet al te best hoort, komt het geluid via je koptelefoon achterin zo’ n bus prima door. Vroeger was je blij met je walkman en een handvol bandjes, liefst de wat duurdere van maar liefst 90 minuten speeltijd. Na drie weken kon je de volgorde van de nummers  dromen. Maar nu met je mobiel en je downloads van Spotify trekt er een hele karavaan van muziekgeschiedenis aan je voorbij. Zeg nou zelf, wanneer gun je jezelf daar nu nog de tijd voor? Ik in ieder geval niet. Dus heb ik mijn eigen feestje van herkenning op de achterbank.Duidelijk gevalletje van ieder nadeel heeft zijn voordeel.
Het lukt mij vaak nog niet om de nummers in zijn geheel af te luisteren, te nieuwsgierig naar wat er nog meer in het vat zit. Of misschien ben ik toch nog net niet helemaal “zen”. En omdat ik ook geen twintig meer ben, heb ik bij veel nummers  ook wel een herinnering en ga je dus even heerlijk terug in de tijd. Sommige muziek ontroert, soms zelfs tot opwellende tranen toe, andere muziek zorgt ervoor dat je ritmisch met je hoofd en benen begint te bewegen. En zo wordt zelfs een lange warme reisdag waar je van tevoren tegenop kan zien, eigenlijk best een lekker dagje. En bij het horen van ” Perfect day”  voel je een blog opkomen. Weer een uur voorbij! Bewust van het moment mag deze dag van mij eigenlijk nog wel even duren. Vakantie begint namenlijk onderweg.
Bon vacance!